Γ.Σ. ΕΛΜΕΣ: Αναστολή απεργίας, πάλι.

Η Γενική Συνέλευση της ΕΛΜΕ Σερρών σήμερα, Τρίτη 24 Σεπτεμβρίου 2013, παρουσία περίπου 130 συναδέλφων, αποφάσισε εκ νέου αναστολή της απεργίας και διάφορες παράλληλες δράσεις και νέα συνέλευση μέσα στον Οκτώβριο, πρόταση της ΑΔ.Ε.Κ.Ε. που υποστηρίχθηκε αυτήν την φορά και από ΔΗ.ΑΡ.Μ.Ε., Αγωνιστική Συνεργασία και Δ.Α.Κ.Ε., με συντριπτική πλειοψηφία, τέτοια που δεν χρειάστηκε να γίνει καταμέτρηση ψήφων.  Ελάχιστη υποστήριξη έλαβαν οι προτάσεις για 48-ωρη απεργία αρχές Οκτωβρίου (Π.Α.Μ.Ε. και Π.Α.Σ.Κ.) και δύο 48-ωρες απεργίες (Πέμπτη – Παρασκευή και επόμενη Δευτέρα – Τρίτη) της Παρέμβασης.

Η ομιλία του εκπροσώπου της ΑΔ.Ε.Κ.Ε. στην Γενική Συνέλευση, Ηλία Τσουχνικά:

Συναδέλφισσες & συνάδελφοι,
 

Την προηγούμενη άνοιξη πήραν μέρος και ψήφισαν στις εκλογές για αντιπροσώπους στο 16ο συνέδριο της ΟΛΜΕ περίπου 48.000 από τους τότε 86.000 καθηγητές, μόνιμους και αναπληρωτές. Περίπου 55 % για τους λάτρεις των αριθμών.

Τον Σεπτέμβριο, στις 16 & 17, απέργησε  το 90 % των 74.000 περίπου καθηγητών που έχουν απομείνει στην εκπαίδευση (περίπου 67.000 εκπαιδευτικοί) και στις 18/9 το 68 % ήτοι 50.000 εκπαιδευτικοί .

Δηλαδή, η συμμετοχή στην απεργία ξεπέρασε την συνδικαλιστική επιρροή  της ΟΛΜΕ και αγκάλιασε πολλούς συναδέλφους που δεν συμμετέχουν στο σωματείο τους.

 Αυτό το αγωνιστικό “κεφάλαιο” που δημιουργήθηκε έπειτα από 16 χρόνια, κινδυνεύει να κατασπαταληθεί με τις άστοχες και βεβιασμένες ενέργειες της ηγεσίας της ΟΛΜΕ και των παρατάξεων που εκπροσωπούνται στο ΔΣ της. 

Τον περασμένο Μάιο καταναλώθηκε άσκοπα, μεγάλο μέρος από την δυναμική αυτού του κεφαλαίου, όταν ανακόπηκε η ορμή του κινήματος, προσχηματικά, με το περίφημο ερώτημα περί της ύπαρξης ή μη, προϋποθέσεων για απεργία διαρκείας στις πανελλαδικές εξετάσεις.

Έτσι, στην αρχή του καλοκαιριού, με τις διαθεσιμότητες των συναδέλφων των ΕΠΑΛ, βρεθήκαμε να παλεύουμε από ακόμα χειρότερη θέση.

Είναι γνωστό ότι σε μία αντιπαράθεση, όσο περισσότερο υποχωρεί η μία πλευρά τόσο περισσότερο προωθημένες θα γίνονται οι θέσεις του αντιπάλου της.

Άρα, έπρεπε ή όχι, να προχωρήσουμε σε κινητοποιήσεις τον Σεπτέμβριο αυτό;

Και βέβαια έπρεπε, διότι όπου δεν υπάρχει αντίδραση, υπάρχει δράση. Έπρεπε να απεργήσουμε, για να πούμε στο υπουργείο, στην κυβέρνηση «φτάνει, δεν πάει άλλο». Και να διεκδικήσουμε ένα μέρος, αν όχι όλα, από τα χαμένα.

Και γι' αυτό ψηφίστηκε πανηγυρικά η πενθήμερη. Η απεργία πήγε καλά, πολύ καλά. Στην αρχή. Μετά ξεθύμανε, για διάφορους λόγους.

Και το ερώτημα που τίθεται τώρα, είναι: Μπορούμε να ψηφίζουμε νέα πενθήμερη χωρίς να κάνουμε αξιολόγηση της προηγούμενης πενθήμερης; Δεν βλέπουμε τα ποσοστά που φθίνουν καθημερινά; Δεν πρέπει να επανατοποθετηθούμε;

Εμείς εκτιμούμε ότι οι αποφάσεις μας πρέπει να πατούν πάνω στα αποτελέσματα της απεργίας των προηγούμενων ημερών και στις συνθήκες που διαμορφώνονται την συγκεκριμένη χρονική περίοδο.

Ή θα αγνοούμε την πραγματικότητα, και θα πηγαίνουμε σαν πρόβατα στη σφαγή.

Συναδέλφισσες & συνάδελφοι,
 

Η ευθύνη όσων προτείνουν συνέχιση της απεργίας είναι μεγάλη. Στη τελευταία συνέλευση των προέδρων των ΕΛΜΕ, ξαναπαίχθηκε το έργο «Πώς να μην δέχεσαι το αποτέλεσμα των αποφάσεων των ΕΛΜΕ όλης της χώρας».

Και να επιμένεις να οδηγείς τον κλάδο σε αδιέξοδο με μία απεργία που δεν τραβάει.

Να οδηγείς με πλήρη συνείδηση, το πλοίο σε ξέρα, καπετάνιε.

Εμείς, επιμένουμε στην πρότασή μας. Αναστολή της απεργίας με παράλληλες δράσεις που - και ανοικτό θα κρατήσουν το θέμα του δημόσιου σχολείου και δεν θα μειώσουν τις απαιτήσεις του κλάδου, όπως αυτές διαμορφώθηκαν στην έναρξη της απεργίας μας.

Μόνο, που στις σημερινές συνθήκες, γενική απεργία διαρκείας με στόχο να «ανατραπεί η μνημονιακή πολιτική που ρημάζει την χώρα» δεν μπορεί να γίνει από μεμονωμένους κλάδους, χωριστά αλλά με συμπαράταξη όσων το δυνατόν περισσότερων σωματείων, δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, και με μαζική συμμετοχή των εργαζομένων.

Κάτι που θέλει προετοιμασία, υπομονή, επιμονή και αισιοδοξία.   

 Σας ευχαριστώ.