8 Μαρτίου: Τιμούμε τις γυναίκες που αγωνίζονται

Η Διεθνής Ημέρα των Γυναικών (IWD) δεν είναι απλά μια ευκαιρία για να εκφράσουν οι άνδρες την αγάπη τους για τις γυναίκες, ούτε μία ημέρα γιορτής αφιερωμένη στη γυναίκα, γενικώς και αορίστως.

Είναι ένα μήνυμα. Ότι τίποτα στη ζωή δεν σου χαρίζεται, αν δεν παλέψεις γι αυτό.

Σαν σήμερα, στις 8 Μαρτίου 1857, γυναίκες εργάτριες στην κλωστοϋφαντουργία και στα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης κατέβηκαν σε απεργία με αιτήματα: Δεκάωρη εργασία, αίθουσες εργασίας φωτεινές και με κανόνες υγιεινής που να τηρούνται, μεροκάματα ίσα με αυτά των ανδρών κλωστοϋφαντουργών και ραφτών.

Η διαδήλωση χτυπήθηκε άγρια από την αστυνομία και οι δρόμοι της Νέας Υόρκης βάφτηκαν από το αίμα των εργατριών.

Αυτές τις γυναίκες τιμούμε. Τις εργάτριες της κλωστοϋφαντουργίας που σε αυτές οφείλουμε αυτήν την μέρα. Γυναίκες της εργατικής τάξης, γυμνές από δικαιώματα, στερημένες από μέλλον, που αποφάσισαν να πουν "όχι", αποφάσισαν να μη φοβηθούν, αποφάσισαν να διεκδικήσουν τη ζωή τους.

Εκατόν εξήντα χρόνια μετά από εκείνη την μέρα, υπάρχουν ακόμα γυναίκες που αντιμετωπίζονται σαν αντικείμενα, γυναίκες που αντιμετωπίζονται σαν εμπόρευμα, γυναίκες που ζουν φυλακισμένες σε ένα σπίτι, σε μια δουλειά, σε πολλούς ρόλους συγχρόνως, που δεν διάλεξαν με την θέλησή τους. Όσο υπάρχει έστω και μία γυναίκα που ζει κάτω από κάθε είδους ζυγό, το μήνυμα των εργατριών της κλωστοϋφαντουργίας θα παραμένει επίκαιρο.

Μη φοβάσαι, μην υποκύπτεις, μην υποχωρείς, διεκδίκησε !

Κάθε χρόνο, στις 8 Μαρτίου μας δίνεται η ευκαιρία να θυμηθούμε τι σημαίνει η σημερινή μέρα για τις γυναίκες... και όχι μόνο. Είναι η ημέρα που τιμά τη γυναίκα που αγωνίζεται, τιμά τη γυναίκα που χειραφετείται από παντός είδους δυνάστες και που η θέση της δεν θα βελτιωθεί αν δεν βελτιωθεί και η θέση του άντρα.

Στην Ελλάδα, η πρώτη απεργία εργατριών έγινε στις 13 Απρίλη 1892, από τις υφάντριες του εργοστασίου των Αδελφών Ρετσίνα, στον Πειραιά. Εκείνη τη χρονιά, οι εργοδότες αποφάσισαν να μειώσουν την αμοιβή των εργατριών, από 80 σε 65 λεπτά το τόπι υφάσματος.

Πως καθιερώθηκε η Διεθνής Ημέρα των Γυναικών (IWD)

Το 1908, 15.000 γυναίκες παρέλασαν στους δρόμους της Νέας Υόρκης ζητώντας λιγότερες ώρες εργασίας, καλύτερους μισθούς και δικαίωμα ψήφου. Υιοθέτησαν το σύνθημα «Ψωμί και τριαντάφυλλα», με το ψωμί να συμβολίζει την οικονομική ασφάλεια και τα τριαντάφυλλα την καλύτερη ποιότητα ζωής.

Οι πρώτοι εορτασμοί για την Ημέρα της Γυναίκας πραγματοποιήθηκαν από Σοσιαλιστικό Κόμμα των ΗΠΑ σε πολλές διαφορετικές ημερομηνίες: Στις 3 Μαΐου του 1908 στο Σικάγο, στις   28 Φλεβάρη 1909 στη Νέα Υόρκη και στις 27 Φλεβάρη 1910 στη Νέα Υόρκη.

Πενήντα τρία χρόνια μετά από τον ξεσηκωμό του 1857, στην διάρκεια της δεύτερης διεθνούς συνδιάσκεψης των σοσιαλιστριών γυναικών (Αύγουστος 1910) στην Κοπεγχάγη, υιοθετήθηκε πρόταση της Γερμανίδας σοσιαλίστριας Clara Zetkin (Κλάρα Τσέτκιν), επιφανούς προσωπικότητας του παγκόσμιου επαναστατικού κινήματος, η 8η Μάρτη κάθε χρονιάς να γιορτάζεται η «Παγκόσμια Ημέρας της Γυναίκας» ως επέτειος για την θυσία των εργατριών της Νέας Υόρκης.

Το επόμενο έτος η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας (στις 19 Μαρτίου 1911) εορτάστηκε για πρώτη φορά, με πάνω από ένα εκατομμύριο άτομα στην Αυστρία, τη Δανία, τη Γερμανία και την Ελβετία, να συμμετέχουν στις διαδηλώσεις.

Το 1914, η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας έγινε στις 8 Μαρτίου, επειδή η ημέρα εκείνη ήταν Κυριακή. Από τότε καθιερώθηκε ο εορτασμός να γίνεται στις 8 Μαρτίου κάθε έτους ως ημέρα μνήμης και απολογισμού της πάλης για την ισοτιμία των εργαζόμενων γυναικών.

Στον δυτικό κόσμο, η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας έγινε δημοφιλής από το 1977, μετά την ανακήρυξη από την Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, της 8ης Μαρτίου ως Ημέρα των Δικαιωμάτων των Γυναικών και της Παγκόσμιας Ειρήνης.